Piet. 

Het was ten avond van den 17den maert 1302 dat in den herberghe “VC Langdorp” wy, Petrus Wizzewus ende zeyne jonkvrouwe Hildegonde von Geymel, verwacht werden voor eene groote Geymelchse gelag. Wy waren op tiet vertrocken en arriveerden in den vroege stonde.  Doch was herder Walter al afgezakt naar den herberghe.  Met zeyne wollen frac stond hij ongeduldigh te wagten in het stroo.  Hy had al in gene dagen ordentelyck gegeten want aan zyne staf bengelde ende rammelde copere gamellen.  Zyne blik verraede eene hongerige maege ende veel gousting. Zyne gemalin Hermien met den Weelderighen Crullebol was ooc op post.

Broeder Markus in zynen sondagsche py, ontfermde zig over het gerstenat. Eenen grote coperen ketel vol donckere ende ooc triplen “Vlaamsche Leeuw”. Menige kroes werde tot de rand gevuld.  Maar er clopte iets niet met Broeder Markus.  Naest eenen gebroocen pols had hy ooc ene vrouwe mee gebracht.  Marlene van de Venne ! Die broeders van teghenwoordigh, zy cneypen die catten in den doncker.

Het een duurde niet lange of Bert van Bouillon, broer van eenen Godfried, arriveerde met zyn talreycke gevolg van Kruyschvaerders.  Bert Robin Hood had zyne tweelinck broer Mario met den Enormen Kroes meegebracht.  Samen met de Kruyschvaerders hebben zy menighe kroezen in hunne camazulle gekapt.

En den zwarte ridder Dany von Starwars, met eene spannende calleson die weinig ende niets aan de verbeeldingh van menighe jonkvrouwe overliet.  Getooyd in eene maliënkolder die scitterde dat uwen ooghen er zere van een deden.  En zyne gemalin Ingrid met eenen enormen coupelrok waarvan kwade tonghen beweren dat ze er slacken onder qeeuckt.  Maar dat heeft uw dienaer Petrus Wizzewus ter plecke niet durven verifieren.

Het gezelschap werd nog bonter toen Ilse met luyd trommelgeroffel hare gemael ridder Fried’l von de Venneheyde aancondighde. Groots was zyne verscheyningh met zynen peerd met eene grooten slurf die ten Hemel rees als hy zyne arme verhief.  Het was waerlijck eenen indrukweckende entree.

Ooc Jonkvrouwe Sonia ende ridder Paul met den Yzeren Helm waren van de party.  En niet te vergeten ons moe, Daisy van de Heidevenne met of zonder tanden, dat een was niet duydelyck.

Alle genodigden storten zich op den aperitief met heerlykheden zoals hompen bruun brood met preskop ende hemelsche paté ende caas.  De kroezen werden reyckelyck end overvloudigh gevuld door broeder Markus.  Dat zorgde in genen tyd voor veel gelag ende vertier.

Alvorens aan de tafelen aan te schuuven moesten alle manslieden ende jonkvrouwen eenen leepel, mesch, fourget ende teljoor verdienen anders zouden zy met hun vingeren den dis moeten beroeren.  Met volksche spelen zoals sjoelbakken, kegelen en goudstukken werpen, kon het onontbeerlycke tafelgerey bemachtighd worden.  Menige kruysvaerder had eenige probleme met cruysboog scieten.  Als dat maar goed afloope in Jeruzalem.

Vervolgens wierpen de aanwezighen zich op den ryckelyken dis met ajuinsoep, bloedworsten ende pensen, steevigen stoump, fricandellen met criecen ende Gymelkieken met appelmous. Zij die ongeluckigerwys onvoldounde alaam konden verzamelen, pickten veelvuldig fourgetten ende leepels van hunne naeste. 

Als de maegen goed gevuld ende rond waren en de dorstighen gelaafd traden troubadour Bart von Ramsel ende Sander inde actie en zette met met hunne muziekspel den herberghe op zyne cop.  De gemoederen geraackten opgehitst en herder Walter ging uut den bol in zyn niet te evenaeren dansstyl. De kruyschvaerders, de snoodaerds, maacten van zyne onoplettendhyd misbruuc om het stroo van den Walter aan hunne peerden te voeren.   

Later op den avond maacte den overvloudighen dranc zich van uw dienaer meester, toen ic plots drie Robin Hooden in den herbeghe ontwaerde.

Tot lang na den vollen maene duurde het Gymelsche feestgelag. Mynen danc gaat uut naar al die menschen die dit alles hebben voorbereid ende inde goede banen geleid.  Kwade tonghen beweren dat dienen stiekeme broeder Markus dit alles op poten heeft gezet met alleen maar jonkvrouwen waaronder zyne minares Marlene van de Venne, Jonkvrouwe Nadia van Geymelberghe gemalin van den troubadour Bart von Ramsel, Hermien van de herder Walter, Monique van de Venne ende Hildegonde von Geymel gemalin van uw Dienaer.  God vergeve hem, want het was waerlyck een scitterend festeyn.

Petrus Wizzewus.  Anno 17 maert 1302.  

Dit jaar geen sneeuw , maar de sfeer was er niet minder om. De kinderen van de lagere school mochten hun zangtalent tonen. Dan langs alle kraampjes geslenterd ,want er was wel veel volk. Er stonden  leuke originele dingen voor onder den boom. Aan eten en drinken ook geen gebrek. Er was voor elk wat wils! En zoals we de Gijmellander kennen , willen ze toch wel enkele verenigingen “ sponseren “(vooral drankkraampjes dan), dat was wat later op de avond bij sommigen een beetje zichtbaar ! Maar alles voor het goede doel hè !

De arm der wet heeft het geweten dat een Gijmellander al wel eens wat teveel proeft, ze hadden postgevat voor de kerk , maar gene paniek er waren nog enkele bobbetes zodat iedereen toch veilig is thuisgeraakt .

Kortom het was weer een geslaagde, gezellige Kerstmarkt !! 

Yoga en massage avond :

Yoga en massage.  Het is eens wat anders, maar zo kennen we de Gijmelander.  We schuwen de experimentele paden niet.  Het was bij aankomst snel duidelijk dat enkele echtgenoten waren opgevorderd door hun egaa, want de toog stond al druk bevolkt met Duvel drinkers die zich probeerden wat moed in te drinken.  Kwestie van alvast wat te ontstressen.

“Losse kleding” stond in de uitnodiging.  Lap, vind dat maar eens.  Gelukkig was er Hilde nog die voor mij een aftandse training uit de kast opdiepte en dat hadden de dames in het gezelschap natuurlijk ook snel door.  Ik heb geweten.

De avond begon met de yoga initiatie.  We namen plaats in een kring op onze matjes en begonnen  aan een ontspannende zuchtoefening.  Diep  lucht op snuiven en vervolgens om het luidst terug uitzuchten.  Er waren duidelijk nog niet genoeg Duvels binnengekapt, want de groep reageerde nog wat lauwtjes (op hier of daar  een enthousiaste zuchter na).  

Vervolgens wortelde de helft van de groep hun tenen in de yoga matten.  Als robuuste eiken met gekanteld bekken.  We sloten onze ogen.  De andere helft observeerde welke eiken er het meest ontspannen bij stonden door aan hun schouders en takken te schudden.  Of door in hun oren te peuteren en door hun kruin te strijken of te besnuffelen.   Het moet niemand  verwonderen dat er wel  wat afgelachen werd. 

Vervolgens nam de instructeur een loopje met de vergelijking en stuurde de eiken op wandel met telkens een begeleider.  De begeleider kreeg de opdracht zijn boom  eens stevig tegen zijne gillet te trekken en hem door het woud te loodsen.  Het duurde niet lang of we zagen het bos tussen de bomen niet meer.  Een heel aparte ervaring om zo lijfelijk gestuurd te worden en volledig te moeten vertrouwen op een onbekende (want de bomen hadden nog steeds onze ogen dicht).  Daarna draaiden we de rollen eens om.

Een andere leuke oefening was het onbeschaamd zoeken en aftasten naar het evenwichtspunt of  de shakra van je yoga partner (voor alle duidelijkheid niet perse je eigen partner ).  Ik kan je verzekeren dat je verdomd “diep”moet gaan zoeken.   De yogainstructeur moest er aan te pas komen om voldoende “ laag” af te zakken naar de juiste plek.  Maar goed, ik heb de shakra gevonden.

En wat dacht je van denkbeeldig elastiekjes schieten naar de eerste de beste  in je buurt?  Het begint rustig en onschuldig maar binnen enkele tellen ontaardde dit in breed gesticuleren en luidruchtig bulderen naar wie je in het vizier hebt.  Heel ontspannend.

De Yoga sessie eindigde met dezelfde zuchtoefening waarmee we begonnen waren.  Maar deze keer werd er wel ongegeneerd en luidruchtig gesnoven en uitgeproest. Een aparte ervaring.

Na de pauze, weer met de nodige Duvels maar deze keer van opluchting, kon de massage initiatie beginnen.  Drie groepjes van telkens drie koppels werden beurtelings geïntroduceerd in gezichtsmassage, beenmassage en rug en nek massage. Ilse en Elke deden dat voortreffelijk.  Behoudens een verkeerde bodylotion die enkele ongelukkigen binnen enkele minuten veranderde in rode kreeften, verliep dit gedeelte ook heel helend en ontspannend.

De avond werd afgesloten met enkele glazen en hapjes en tegen half twee waren we terug thuis.  Een heel dikke proficiat aan de werkgroep, Anne, Ingrid, Marlene, Elke en Ilse, voor dit gewaagde maar uiterste geslaagde evenement.

Piet. 

Met halloween hebben we  met z'n allen onze stoute schoenen aangetrokken om de monsters en skeletten te trotseren. De opkomst was groot en het weer kon eigenlijk ook niet beter zijn, niet te warm, niet te koud, geen regen, kortom ideaal. Het bleek een fikse wandeling te zijn, afgewisseld met schrikwekkende scenario's en akelige mannen die er vooral op uit waren onschuldige dames en kinderen de stuipen op het lijf te jagen.

De meeste hebben zich stoer gedragen of toch gedaan alsof, maar sommige hadden toch een brede rug nodig om zich achter te verschuilen. Al bij al was het een leuke uitstap, soms niet zo goed voor ons hart maar na een paar pintjes en een hapje is iedereen toch tevreden naar huis gekeerd. 

Op 2 oktober, tegen alle verwachtingen in een zomerse dag, werd de eerste mosseltoer door de Gijmelanders gereden. Om 9 uur werden de 10 motoren en 1 wagen gestart en reden we binnendoor naar Yerseke (Zeeland) om eens een lekkere portie mosselen te gaan verorberen. Na onderweg nog eens gestopt te hebben aan een leuke cafeetje aan een kanaal, kwamen we rond 12 uur toe in restaurant ‘DE SCHELDE’, waar we op het terras een leuk plekje hadden gereserveerd.

De Zeelandse mosselen waren delicieus en met een vol buikje vatten we onze tocht door Zeeland verder. Er werd gekozen voor een iets langere toer zodat we over de Zeelandbrug en de Deltawerken konden rijden om zo het mooie dorpje Veere te bereiken. Daar aangekomen zaten de terrassen overvol en was het niet makkelijk om een plaatsje te vinden, zeker niet voor 15 personen. Tot we aan de haven aan een clubhuis voor zeilers kwamen en daar een plaatsje vonden, doch aanstonds dienden ‘op te hoepelen’ vermits we er, met onze motokleren aan, niet bepaald als zeilers uitzagen.

Gelukkig vonden we daarna toch nog een plekje achteraan in de tuin van een herberg, sommigen zaten zelfs in een soort hok vol spinwebben, maar gelukkig vóór een koele pint. Na deze verfrissing werd de terugtocht naar de Gijmel aangevat langs de vele dijkjes die Zeeland rijk is. Deze terugtocht verliep echter niet geheel zoals gepland want één motor had panne en nadien had een deel van de groep een afslag gemist en een andere terugweg genomen naar de Gijmel. Rond 21 uur kwamen we weer moe, maar voldaan toe in onze heimat. Samengevat was het een leuke dag, zeker ook door het zomerse weer, met schitterende vergezichten, lekkere mosselen en een hele leuke groep Gijmelanders.

En of het een dolle bbq was

Toegekomen kregen we een lekker aperitiefje ,niet zwaar, werd ons verteld. Amai het vloog binnen inderdaad maar de gevolgen waren dan ook al zichtbaar nog voor we aan tafel gingen. De klap en ‘t gelach ging al zeer vlotjes ook voor de anders redelijk “stille” van de groep.

Bij het binnenkomen zagen we ook direct vanwaar de benaming “dolle stier” kwam. Een grote mechanische stier waarop naar believen mocht geoefend worden. De kids waren in de wolken “waw zoiets cool en tof en neig en ….” Maar al gauw volgden de mannen “ de macho’s “ onder ons. Jawadde voor de ene viel het al wat beter mee dan voor den andere. De handjes begonnen open te liggen, de edele delen werden wat gevoeliger en voor sommigen eindigde het met een gipsje voor 3 weken. Maar dat liet de pret niet bederven zelfs de vrouwen onder ons deden een bescheiden poging. In ieder geval  de stier heeft zijn doel niet gemist. Het was eens wat anders  en cool.

Het eten was weer super  (zoals steeds bij de Gijmelander ) volledig mee in thema van de dolle stier. Keuze genoeg ,speciallekes , voor elk wat wils………

Iedereen flink mee geholpen aan den opkuis achteraf zodat die berg afwas in een mum van tijd gedaan was. Toen brak de dolle party los en zoals gewoonlijk zat de sfeer er weer goed in tot de late uurtjes.

OM HET IN 3 WOORDEN TE ZEGGEN

HET WAS DOLLETJES!!!!!!!!!!!!!!!!!

Thoen ilke 

Gijmelaar

Met zijn vijven stonden ze daar in het lokaal onder de parochiezaal van Langdorp op ons te wachten. 5 wijnen, met liefde en passie door Piet Mertens gebrouwen, klaar om gedegusteerd te worden door de gijmelanders. Echter, dat dit niet zonder een voorafgaandelijke  inspanning zou gebeuren, daar waren zo’n dertigtal leden zich terdege van bewust. Francis Salaets kreeg de opdracht om een fietsroute uit te stippelen naar de wijngaard van Piet, gelegen te Houwaart. Gelukkig in twee etappes, kwestie dat Piet nog de mogelijkheid krijgt om wat uitleg te geven hoe het verbouwen van wijn in zijn werk gaat.

Dapper, als de gijmelanders zijn,  nam de groep op zondag 28 augustus deel aan de start. 15 kilometer langs Hagelandse wegen met af en toe een stevige kuitenbijter. Aangekomen te Houwaart werden we vergast op een boeiende uitleg van Piet, hoe de wijnbouwers eind negentiende eeuw te kampen kregen met ziektes en schimmels en op welke manieren men dat heeft opgelost. Dat witte wijn kan worden gemaakt met zowel witte als blauwe druiven, dat rode wijn bekomen wordt door de schil van de rode druif….. kortom, teveel interessante weetjes om hier allemaal te vermelden want de ambitie om een wijncursus te schrijven heb ik niet. De terugtocht werd aangevat.

Na 13 km trappen in de regen arriveerden we terug aan de parochiezaal. En wetende dat het goddelijk vocht ons weldra tegemoet zou vloeien, brak de zon door het wolkendek. Piet begeleide ons deskundig door heel zijn assortiment. En iedereen was het erover eens…. Ze smaakten heerlijk en kunnen zelfs concurreren met befaamde wijnkastelen. Kortom, weerom een geslaagde activiteit van de Gijmelander.

De Gaamelander Fietseling.

[Voor zij die onderstaande niet begrijpen, er volgt een vertaling onderaan J]

Et begon al derekt mee da et slegt wijr wier oep de zondag da den echte fietseling zaa deugaan. Ze hemme ons toen den dag terveuren oepgebeld (toen wast zjust Asschot zingt) oem veu te stelle da me de meundag zaane raan, twas dan toch ne beteulde. Der ware der wel ewa die nie meekonne oemdat ze e fiejestje haane of zowiet. Afin in ieder geval twas gearrengeerd da me de meundag goenge.

‘s Meundag smerreges zo oem een uur of ellef haa me afgesproke aan de kerrek in de Gaamel. Me ware mee ne man of 22, of daar oemtrent bekan. Ingrid hei toen iejest nog ewa reegelkes afgesproke over iejen of draa kiejere flowate oep heur fluikke mer doa weetek et faan nemieje van. En welle weg. Me zaane last Wollesdoenk raan en zoewe ner de Blaaberg oepper oem dan last de bos ner Ijverbeur te raan. Me konne natuurlaaik nie zoewemer last de krijmkaar passeere, da was os iejeste stopplek. Iederiejen ne krijm van de kas. Da smokt toch se. De maskes haane der wel e wa last van de biekes, allee ik hem juffraa Nikkol toch wa int rond zien slaage mee der erreme, swenst da ze aant lekke was. Toen me veut reene goenge me last Oksellijr mer doa hemme e bekke verkiejet aant rije geweest, misschien oemdat den Danny ennekik veuroep reene, allee da geun me toch niet toegeeve zanne.

Via Oksellijr ging het ner Deujen en zoewe ner Loei. Doar stont den otto me de piknik. Da hadde mutte zien toen me diejen otto uitloade se, oep ne nik en e gaa stond der e hiejel buffet me broeikes en salaat, tomatte, saazekes en e kweet nie hoeveul sjarkutterie en stukskes Franse kijs. E ferm glaske waan was den apperitif. Achteraf nog e wa druifkes en e potteke joeggoert en me konne wee veut.

Van aan de piknik zen me toen ner de VVV toore gerije, der waare der e paar die de weg kende. Aan de VVV toore hemme nog ne ferremen Duvel tegen onze lijver gekletst, me muste toch zien da me genoeg kallorieje haane veu towas te geraake he. Der waare der ook e koppel die es rap oep dieje toore gekleffert zen, mer de medderhaat bleef oep het teraaske zitte, de watjes!

As me wilde vertrekke aan de VVV toore hemme nog wa kalm mutte blaave smenst da Marleen heur sleutelke van heure vloo zoecht in der sjakkos. Man man man, was da een affijre, naa zat da sleutelke in de voejerring van die sjakkos en kreege ze da mee alle wil van de wijrelt der ni owat. Mee e bekke sevves haane ze da dan toch gevonne, de Cis haa nog mutte heullepe geluujef ek. Alle en welle veut.

Vroem last Ijverbeur en zoewe ner Testelt en Wollesdoenk. Oept leste zen me nog mee e stuk of wa iejene gen drinke in de Pub. En da wa zoewe ewat het leste. In ieder geval twas ne geweldigen dag en me hemme hiejel wa afgelache. Nen dikke mersie aan de organisatoore en da ze da volleget joar nog mooge doen.

De gijmelander fietseling

Normaalgezien zou de Gijmelander fietseling plaatsvinden op zondag 14 Augustus, tegelijk met de Fietseling Hageland Zuiderkempen. Echter er werd voor zondag erg slecht weer voorspeld. De organizatoren van de Gijmelander fietseling hebben de koppen bij elkaar gestoken en iedereen ’s zaterdags (toen was het net Aarschot zingt) opgebeld om te vragen of we de Gijmelander fietseling maandag konden houden. Het was die maandag de 15^e Augustus toch een feestdag. Enkele families hadden spijtig genoeg al andere plannen voor maandag, maar uiteindelijk werd de knoop doorgehakt en we zouden maandag vertrekken.

Die maandag morgen om half elf was de afspraak aan de kerk in de Gijmel. Een mooi groepje van 22 sportievelingen kwam opdagen. Ingrid heeft de fietseling voorgesteld en omdat fietsen in groep toch wel anders is, spraken we de regels af, een keer fluiten is een tegenligger, drie keer fluiten is stoppen (als ik het me goed herinner J). We vertrokken richting Wolfsdonk, over Blauberg naar Averbode. En iedereen weet dat je Averbode niet kan passeren zonder een bezoekje te brengen aan de likdreef. Dat was onze eerste stop, een lekker ijsje gesponsord door de clubkas. En lekker dat het was, al hadden enkelen toch wat last van de bijtjes die op het zoete ijs afkwamen. Juffrouw Nicole heeft daar nogal in het rondgezwierd... Eens terug op weg ging het naar Okselaar,maar door een moment van onoplettenheid hebben we wel wat meer van Okselaar gezien dan de bedoeling was.

Via Okselaar en Deurne ging het verder naar Tessenderlo. Daar wachtte ons de auto waar de Picknick in zat, en wat een picknick was dat. Een heel royaal buffet met broodjes, rauwkost, van alle charcuterie en Franse kaas. Als aperitief een wijntje en als dessert, druifjes of yoghurt. Na deze overvloed ging het weer verder.

Het ging naar de VVV toren, waar een volgende stop ingelast werd op het terras aan de toren. Enkele sportievelingen vonden toch nog de fut om de toren te beklimmen, de rest bleef uitpuffen op het terras. Bij vertek aan de VVV toren was er nog even verlenging van de stop want Marleen kon het sleuteltje van haar fiets niet vinden. Na wat intensief speurwerk bleek dat het ding in de binnenbekleding van Marleen’s handtas zat. Met wat hulp werd het sleuteltje opgediept en konden we verder.

Het ging terug langs Averbode over Testelt naar Wolfsdonk. Daar besloot een deel van de groep er nog een extraatje aan te breien door een laatste consumptie te gaan nuttigen in de Pub. Dat was een waardige afsluiter van een geweldige dag. Hartelijk dank aan de organisatie en op naar de episode van volgend jaar!