3-daagse naar Namen door de ogen van Hugo 2016 |
Geschreven door Hugo Jonckers |
vrijdag 29 juli 2016 00:00 |
21 juli : Onderweg naar Namen. Om 9.00u stipt Gijmelse tijd vertrokken we fris en monter voor een fietstocht naar Namur, hoofdstad van het Waalse Gewest.
Langs Demer, Rotselaarse Plas en het provinciaal domein te Kessel-Lo bereikten we onze allereerste stop en genoten van een heerlijk terrasje aan de Abdij van Vlierbeek. Zonder dat een druppel alcohol zijn lippen beroerde, begon Pokémario te hallucineren en zag al snel vreemde verschijnselen in de Vlierbeekse bomen. Misschien een gevolg van het overmatig nuttigen van Eskimo’s.
Vandaar zetten we onze Abdijtocht voort, maar vergaten halt te houden aan het terras van de Abdij van ’t Park. De eerste onverharde paden verorberden we met veel smaak en we trokken gezwind richting Haasrode. Als volleerde cyclo-crossers ploegden we satelliet-geleid door bossen en beemden en ontdekten de meest verborgen idyllische plekjes van het glooiende Bierbeekse hinterland.
De zon liet zich al goed gevoelen en aan een picknicktafel te Opvelp werden de lekkere sandwiches en boterhammen met eitjes gretig opgesmuld. Voor de strijd tegen de anti-oxidanten, die onze trip dreigden te saboteren, zorgde Christel voor een gezonde portie blauwe bessen.
In Honsem stelde zich het eerste technische probleem. Liesbeth had met zo’n denderende vaart over de kasseikoppen geraasd dat haar spatbord (van haar fiets) in haar wiel sloeg. Een kluifje naar de hand van Luk, die met behulp van een stukje chartellen-elastiek van Ingrid, het euvel in een minimum van tijd herstelde.
Omstreeks 14.00u en met nog een zestigtal km’s te gaan, zaten we op droog zaad en gingen we in Meldert op zoek om onze watervoorraad aan te vullen. Bij het derde huis werd de deur geopend en de bidons gevuld. Gelukkig (of misschien spijtig genoeg) was onze CEO in de buurt toen ondergetekende door deze hupse dame werd uitgenodigd voor een deugddoende massage in haar tuin.
Ondertussen hadden twee vrouwelijke wielrenners - ook op weg naar Namen - onze paden gekruisd en besloten we, geleid door wie weet welk instinct, hun spoor te volgen. Wonderlijke landschappen en vergezichten wikkelden zich af voor onze ogen en moe maar voldaan ploften we neer op het terras van de Toontuinen in Hoegaarden.
Na nog een Pomton en een blonde Leffe hernamen we de tocht met vol goede moed en denderden over Ravel 2 richting Namen. In Eghezée hielden we halt in het Witte Paard en besloten de alertheid van het logistieke platform te testen. Na een paar telefoontjes wisten ze hun interventie binnen de normen uit te voeren.
Om 20.00u bereikten we het Château de Namur waar we met de rode loper werden ontvangen en met onze strijdrossen tot in de hal van het hotel reden. Proficiat nog aan Christel, Luk, Mario en Marc die in een recordtijd de helling van de Citadel bedwongen.
Net op tijd waren we om snel onze intrek te nemen in de spatieuze kamers, onder de douche te duiken en om 20.30u onze benen onder de tafels te schuiven. We deden ons tegoed aan een lekker 3gangen menu. Onwetend over de capaciteiten van de Gijmelanders, verliep de bediening van de drank een beetje met mondjesmaat. De dag sloten we af met een nieuwe definitie van “niezen” en dreigde even een deel van de Gijmelanders zich af te scheuren en over te stappen naar Okra Wolfsdonk. Maar in de bar, waar meerdere vrouwtjes zich uitgeteld languit neervlijden op het pluche van de sofa’s, werden de gelederen weer gesloten.
Na een traktatie op een privé concert door twee Wiener Sängerknaben, dronken we ons glas leeg en zetten we ronkend de nacht in.
22 juli : Zwoegend door de Naamse bossen. De morgen begon met een uitgebreid ontbijt met naar keus Sunny Side Up, Over Easy of Scrambled Eggs, verse fruitsap, een uitgebreid assortiment beleg en fruit. Om 10.00u werd het startschot gegeven voor de wandeling, daalden we de helling van de Citadel af, marcheerden we langs de Maas (of was het nu toch de Samber?) om onze beklimming in de bossen aan te vangen. ’s Middags had het logistieke platform aan Camping Trieux een prima picknickplaats gereserveerd en werd onze honger en dorst gelaafd. Op naar deel II van de wandeling naar de Abdij. Volgende afspraak met logistiek werd gemaakt om 16.15u. Uit voorzorgsmaatregelen en de Gijmelanders kennende was het logistieke platform reeds ter plaatse om 15.45u klaar om de nodige interventies te ondernemen. Ondertussen wachtend in een kille auto, een beklemmend landschap, een fluitende wind, de vensters aangedampt, doodsangsten uitzwetend en in het ongewisse van het lot van hun dierbaren, bleek zich echter op hetzelfde moment in de bossen een vrolijk schouwspel te ontwikkelen met teletubbies, die gestuwd door de regenval, avontuurlijk de bergwanden afroetsjten. Uiteindelijk kwam er een oproep van Pokémario, die verward maar in vervoering mededeelde dat de groep een veldslag leverde met ontelbare Pokémons. Hij beëindigde het gesprek met het lied “en we gaan nog niet naar huis …” waarop de verbinding abrupt werd verbroken. Nog meer ongerust ging het logistieke platform op zoek naar de bewuste abdij. Het global postioning system leidde het logistieke platform naar de Abdij van Floreffe. Ter plaatse aangekomen werden onmiddellijk de nodige kwaliteitscontroles ondernomen van de Floreffe Tripple teneinde de verwaaide wandelaars van de nodige gezonde vitaminen te kunnen voorzien. Na enkele degustaties werd de verbinding met Pokémario hersteld en bleek dat de wandelaars onderweg waren naar de Abdij van Malonne ! Onvoorstelbaar toch ! Wandelen naar een abdij zonder bier ! Eind goed, al goed. Na 18 km wandelen troffen partijen zich uiteindelijk op het terras van de Château de Namur. Door een tussenkomst van onze CFO Marlène, werden we tijdens het diner nog meer dan de dag ervoor in de watten gelegd door de leerlingen van de hotelschool en vloeide de wijn overvloedig. Vriendschapsbanden werden geïntensifieerd. Op naar het terras, naar de Duvels, de blonde Leffes, de Maredsous’, de cognacs, de grappa’s, de gemoedelijkheid, de ambiance tot om 12.00u de kelner kwam zeggen dat het tijd was om de laatste te bestellen maar dat de voorraad Maredsous en grappa erdoor was. Zzzzzzzzzzzzzzzz slapen als een
23 juli : Inpakken en weg wezen. Op de vooravond werd gestemd om om 9.30u te vertrekken, zodat tal van warrige hoofden reeds om 8.30u aan de ontbijttafel zaten maar het opvallend stil was. Nog even naar de deur met het hartje, de bagage overhandigen aan het logistiek platform en weg waren we. Onmiddellijk moesten we op onze qui vive zijn met een haarspeldbochtafdaling op natte ondergrond. Vraag maar aan Marc. Gezwind vonden we de aansluiting met de Ravel 2 en na een uurtje was Laura ook al volop van de partij. Nadat Marlène een bijna-doodservaring achter de rug had, hielden we na 30km de eerste maal halt. Even bijtanken, de dames gingen even de Waalse netels van kortbij bewonderen en op naar Hoegaarden. Op ons privé terras in de Toontuinen van Hoegaarden werden we door ons logistiek platform verwelkomd met een uitgebreide picknick, een glaasje wijn en Floreffe. We besloten van hieruit het knooppuntennetwerk te nemen, dwars door Tienen, langs de Tuning show, een oponthoud door Luks platte tube (eigenlijk van zijn fiets), richting Glabbeek en op aangeven van Pokémario naar het terras van de 30 km verder gelegen Plezante Hoek in Molenbeek-Wersbeek, alwaar hij een oud lief van Testelt tegen het bezwete lijf liep. Hier lieten wij ons eens goed gaan en bestelden Eskimo’s, gletsjers, ijsberen en andere Filous. Trots op onze prestatie pakten we graag uit met het feit dat we van Namen kwamen gefietst. Toen de concurrentie ons meldde dat zij op weg waren naar Duffel vanuit Sankt-Vith draaiden we ons wijselijk terug om. Dan maar even poseren en pauseren op de Vlooybergtoren, bergaf richting Tielt-Winge, via de Konijnenberg te Rillaar, langs het Huis van peter Mot, de beklimming van de Grote Meur en dan in rechte lijn naar Gasthof Ter Venne waar we op het terras nog verder konden genieten van het zonnetje, het eten en onze prestatie.
Voor de statistici : - heenreis: 103,8 km, 6u 29 min gefietst, gemiddeld 16 km/u met een max. van 44 km/u. - terugreis: 85,2 km, exact 5u gefietst, gemiddeld 17 km/u met een max. van 44 km/u. - tussendoor dan nog 18 km gewandeld, waarvan een deel in de gietende regen. Trots kunnen we hierop zijn. Maar waar het natuurlijk om gaat is het plezier dat we onderweg hebben beleefd !
Nog een speciaal woordje voor ons logistiek platform, dat de ondankbare taak had altijd voor ons te moeten klaarstaan en zo van het ene terras naar het andere werd gejaagd. |
Laatst aangepast op vrijdag 20 januari 2017 15:15 |