3-daagse naar Namen door de ogen van Luk 2016 |
Geschreven door Luk Versavel |
maandag 01 augustus 2016 00:00 |
- 22 juli : Fietstocht van Gijmel via Leuven en Hoegaarden naar Namen (105 km, 10 ½ uur) - 23 juli : Wandeling langs de Maas naar abdij van Malonne (18 km, 7 ½ uur) - 24 juli : Fietstocht van Namen via Hoegaarden en Tienen naar Gijmel (85 km, 8 ½ uur) DAG 1
Abdij van het park
Neen, we zijn nog niet open, maar we zijn alles aan het klaarzetten – zet jullie maar neer, krijgen we te horen aan de cafetaria van de abdij bij Leuven. Na een mooie krinkewinkel door het park van het provinciaal domein van Kessel-Lo hebben we ons eerste doel bereikt. De eerste lading Eskimo’s van een lange rij worden uit de net samengelegde pot betaald en de toiletten worden vooral uit voorzorg bezocht. We waren bijna stipt op tijd vertrokken, een kwartiertje na negen aan de kerk van Gijmel. Veel tijd voor kennismaking hadden we niet nodig, de harde kern van vorig jaar is weer present. Piet en Anne hebben op het laatste moment forfait moten geven. - Ingrid (zonder Danny, die bestuurt de bezemwagen) - Marlene (zonder Seppe, die is al opgebezemd, na 3 maanden herstel heeft hij nog maar net zijn eerste stappen zonder krukken gezet) - Marc (zonder Gina dit jaar, al dan niet electric) - Liesbeth en Hugo (de nestors en rustige vaste waarden) - Vera en Luk (op de mountainbike) - Mario en Christel rijden voor de eerste keer mee, met vrijwel splinternieuwe fietsen compleet met een gel-kussen (wat na verloop van tijd een belangrijk voordeel zal blijken voor wie niet zoals Ingrid twee fietsbroeken over elkaar draagt of zoals Seppe een halve pot Nivea in zijn broek smeert) Na een vlotte eerste 15 km op de dijk van de Demer namen we onze eerste slok aan de oevers van de overvolle plas van Rotselaar (de stille getuige van de kletsnatte zomer) en volgden na een kort meningsverschil met de nieuwe fiets-GPS van Marc de nummers van het Dijlenetwerk langs de watermolen over Wijgmaal langs de Dijle naar de bierstad Leuven. Als we voldaan de abdij verlaten stuurt de GPS ons naar het Noorden, er dreigt even een splitsing van de groep als we op onze passen terug beginnen bollen. Net op tijd stellen we vast dat ons referentiepunt niet deze abdij van Vlierbeek was maar de 4 km verder gelegen abdij van het Park, waar we zonder pauzeren door cruisen om de velden van Bierbeek in te rijden. Drinkbussen vullen
Een heroïsch stukje veldtocht door de steile veldwegen rond Bierbeek eindigt aan een gepaste picknickplaats, bushalte De Varkenstal.
In de Aarschotse straat slikken we onze trots in en maken rechtsomkeer om niet terug een smalle bosweg te moeten overwinnen. Daardoor passeren we zonder brokken Neervelp en Meldert, om in Houtem vast te stellen dat onze mobiele drankvoorraad tot onder het alarmpeil is gezakt – te danken aan het meevallende zonnig-warme weer en het wat tegenvallende heuvelachtig-zanderige parcours. Ingrid en Hugo nemen zonder schroom het initiatief om aan te bellen bij de huizen van een kleine nieuwbouwwijk waar de opritten en voortuinen nog bouwwerven zijn – en al bij het derde huis krijgen we in ware Man Bijt Hond stijl een warm welkom en met fris water gevulde drinkflessen, met het aanbod om op het terras in de tuinstoelen uit te rusten. De anderen hebben ondertussen ook sociaal contact gemaakt met een duo dat naar Namen fietst en ons de fietsroutenummers verklapt die ons bij de start van de spoorwegbeddingravelpiste moete brengen. Dat verdient een nieuwe uitgebreide rust onder de toren van de verrassend grote en hoge Hoegaardenkerk, waarna een aanloop over de Grote Gete ons op het juiste spoor zet. Het spoor van Tienen naar Namen
Een spoorwegbedding is dan wel nooit heel steil, maar deze loopt wel dertig kilometer langzaam bergop, een free ride met de pedaalvoeten in de lucht is er niet bij. Na de zware en warme voormiddag levert dat bij Eghezée, de laatste grote plaats vóór Namen, een beeld van 9 dappere maar uitgebluste fietsers op. Op het enige terras in de omgeving, aan het grote ronde punt, krijgen we op onze beleefde vraag om onze net gekochte frisco’s op te eten het een vriendelijk maar vastberaden “non – on vend aussi de la glace”. We lossen het op met een compromis, de frisco’s mogen in de diepvries tot we onze dubbele porties dorstlessers binnen hebben. De bezemwagen wordt opgeroepen om wat er van Vera rest te redden voor de volgende dagen. Niet ver voorbij Eghezée begint de lange verwachte afdaling naar de Maas. Daar hebben we afspraak met Danny aan het station om de helft van de resterende groep op te laden, waarna de laatste vier de fameuze klim naar achter de Citadel beginnen : Cristel, Mario, Marc en Luk geven nog even een demonstratie (wat eerlijk gezegd voor een groot deel aan de kwaliteit van hun fietsversnellingen toe te schrijven is). Het zweet gutst nu volop van de helm op de trappers, de laatste druppels uit de drinkbussen doen nog een poging om de dorst te lessen. Op de weg van het station naar de voet van de klim rijden we door het gezellige oude centrum van Namen waar we tot onze verbazing overal Duitse blaasmuziek en straatdans horen en zien – het is dit weekend Europeade.
|
Laatst aangepast op vrijdag 20 januari 2017 15:12 |